Herb Rudy Śląskiej

Herb miasta w obecnym kształcie obowiązuje od 1998 roku. Ustalenie herbu dla miasta nie było rzeczą prostą z uwagi na to, że miasto wcześniej nie miało ani godła ani herbu więc nie było do czego wracać jak w przypadku Katowic czy Siemianowic, Trzeba było zatem opracować całkiem nowy projekt, który wyeksponowałby walory wspólne dla wszystkich dzielnic obecnego miasta, nawiązując do przeszłości, podkreślić jakąś szczególną cechę odróżniającą Rudę Śląską od sąsiednich miast. Jako podstawę do opracowania nowego projektu przyjęto herb Nowego Bytomia najpełniej odpowiadający powyższym założeniom. W porównaniu z pierwowzorem został nieco zmieniony. Przyjęto tarczę dwupolową, dzielona w pół zamiast poprzecznej trójpolowej. W lewym błękitnym polu jest złote półtora. W Herbie Rudy Śląskiej pełni podwójną rolę. Symbolizuje kilkuwiekowe, sięgające czasów piastowskich korzenie większości osad, z których powstało miasto i aktualną przynależność administracyjną. Ponadto półtora orła jest elementem charakterystycznym większości górnośląskich herbów również podkreślających piastowską tradycję. W prawym białym polu jest stojąca postać św. Barbary w błękitnej sukni, spowita czerwonym płaszczem, trzymającym w prawej ręce złoto-srebrny miecz, w lewej zloty kielich z Hostią.

Język żyrafy a język szakala

1: 0 


“Idea Porozumienia bez Przemocy (Nonviolent Communication) jest prosta i zawiera się w dwóch pytaniach. Pierwsze: Co jest w tobie teraz żywe? Drugie: Co poprawi jakość twojego życia, co je wzbogaci? Naucz się mówić o tym uczciwie, unikając osądów i krytyki. W Porozumieniu bez Przemocy chodzi o to, aby przekazać informacje wynikające z tych pytań rozmówcy i z empatią przyjąć te, których z kolei on udziela. “
                                                                           (M.Rosenberg)

Porozumienie bez Przemocy (czy jak pisze Marshall Rosenberg - Porozumienie Współczujące, Porozumienie Serca) to sposób komunikowania się oparty na uczuciach i potrzebach. To sposób mówienia i słuchania (stary jak świat - jak utrzymuje autor), który buduje prawdziwe, żywe, bliskie, pełne zrozumienia i akceptacji relacje. To komunikacja, która pomaga w odnalezieniu siebie, w dotarciu do swoich pragnień i do strategii, które umożliwią ich zaspokojenie.
     
          Marshall w swoich książkach posługuje się obrazem żyrafy i szakala. Nie są to etykiety dla ludzkich zachowań (im Porozumienie bez Przemocy się wymyka) a jedynie symbole. 
       Szakal to "drapieżnik", który żyje po to, by mieć rację. Jego język obfituje w oceny, krytykę, porównania, analizy. To wujek "dobra rada", który z rękawa sypie rozwiązaniami bo przecież przeczytał stos książek, słuchał wykładów wielkich (i małych) tego świata, ma za sobą terapię itp itd.
Szakala łatwo rozpoznać, bo w czasie rozmowy posługuje się etykietami (jesteś dzieckiem wiec nie masz nic do powiedzenia), stereotypami (kobiety nie są dobrymi przywódcami bo kierują się emocjami), uogólnieniami (wy mężczyźni tak macie). Straszy karami (jeśli dostaniesz z testu jedynkę nie wyjdziesz przez cały weekend z domu) lub kusi nagrodami (jeśli zjesz obiad dostaniesz cukierka). Szakal oczekuje, że inni spełnią jego żądania. Inni są  po to, by zaspokajać jego potrzeby. Jeśli tak się nie dzieje szakal kąsa, gryzie, drapie...i już jesteśmy w środku konfliktu. 
         Język szakala porównywany jest do języka królów, którzy decydują o życiu i śmierci. To porównanie wciąż jest we mnie żywe.  W swoim życiu spotkałam wielu ludzi, którzy chcieli dominować, kontrolować, pouczać."Musisz" "powinieneś", "to twój obowiązek" - to śpiewka szakala. Ach...ile razy i ja ją nuciłam. Nie starczy palców całej mojej rodziny (także dalszej) by zliczyć te wszystkie razy.

        Żyrafę - Rosenberg zaadoptował - ponieważ to roślinożerny ssak o ogromnym sercu spoglądający na świat z właściwej perspektywy :) Żyrafa posługuje się językiem uczuć i potrzeb. Mówi w liczbie pojedynczej i o sobie. W czasie rozmowy nastawia się na słuchanie drugiego i bycie przez niego usłyszaną. Potrafi dotrzeć do swoich i cudzych potrzeb, zarówno tych zaspokojonych, jak i niezaspokojonych. Żyrafa wyraża siebie jasno i szczerze. Mówi "nie" kiedy myśli "nie" (czyż nasze dzieci nie są naturalnymi żyrafami?) Odnosi się z szacunkiem i empatią do drugiego. Żyrafa żyje by wzbogacać życie, swoje i innych.  By dawać z serca i brać z serca.

tekst pochodzi z blogu wswieciezyrafy.blogspot.com

Wszytskich zainteresowanych poprawą relacji ze swoim dzieckiem, bliskim zachęcam do zaglądania na linkowany blog oraz do sięgnięcia po pozycje autorstwa Marshalla Rosenberga.

Dla schroniska

W dniach 15-19 kwietnia będziemy zbierać:
- karmę (suchą i mokrą) ,
- środki czystości 
dla rudzkiego schroniska dla zwierząt "Fauna".
Włączcie się do akcji i powiedzcie innym.

Dzień Czekolady -12 kwietnia

Czekoladę lubią niemal wszyscy-duzi i mali, a 12 kwietnia możemy się nią zajadać bez wyrzutów sumienia:)

Historia tego słodkiego przysmaku  liczy 3 tys. lat, choć ledwie od niespełna 200 lat jemy ją w tabliczkach i bombonierkach. Służące do wyrobu czekolady ziarna kakaowca były niegdyś środkiem płatniczym, a kawiarnie, gdzie od XVII pito czekoladę – ogniskami rozmaitych rewolucji.

         
Wszyscy uczniowie, którzy 12 kwietnia ubiorą się na brązowo (lub będą mieli brązowy element stroju), wypożyczą książkę i odpowiedzą poprawnie ;) na pytanie związane z historią czekolady otrzymają słodki poczęstunek.
( biblioteka przy Westerplatte)